Jubiler Art

Biedne rycerstwo chrześcijańskie po raz pierwszy zetknęło się z baśniowym bogactwem bizantyjskiego wschodu. Od tego czasu tradycja diamentowych pierścieni zaręczynowych rozszerzyła się po całym świecie wśród rodzin arystokratycznych, następnie rodzin przemysłowców a w ostatnim stuleciu także rodzin śzwyczajnych śmiertelnikówś. W złotym wieku XVI handel diamentami skupiony był głównie w rękach portugalskich żydów i włoskich handlowców. Od XVII wieku rozpoczęła się era szlifowania różnorodnych kształtów. Różne kamienie szlachetne składają się często z tego samego związku chemicznego, z domieszką różnych zanieczyszczeń. Jedną z nich jest to, że nie może on być łączony z żadnym innym ciałem bez [obawy] zmiażdżenia i złamania go; gdy działa na takie ciało, rozbija je. Wszyscy wychodzą z założenia, że liczą się przede wszystkim modne wzory, które za chwilę odejdą w zapomnienie, dlatego nie warto za nie przepłacać. Należy przypuszczać, że właśnie wówczas używanie diamentowych amuletów rozpoczęło okres wykorzystania tych kamieni w celach zdobniczych. Wiercąc otwory używają elekrycznych wiertarek z giętkim wałkiem, jednak niektórzy wolą tradycyjne wiertarki ręczne. Pisze on: . . Diament (adamas) ma nie tylko najwyższą cenę z pośród drogich kamieni, ale także z wszelkich rzeczy ludzkich; przez długi czas był tylko królem, i tylko bardzo niewielu znanym. . Drugie berło nieco mniejsze, szczerozłote na sztyfcie żelaznym dekorowane wyobrażeniem liści należało do insygniów koronacyjnych Stefana Batorego. W starożytnym Rzymie uważano agat za kamień odpędzający pająki i skorpiony. Mocy agatu używano w leczeniu - nerwic i wielu schorzeń ciala, np. Ciemna barwa jest wynikiem oddziaływania na kwarc naturalnego promieniowania radoiaktywnego. Kwarc dymny poddany ogrzewaniu ulega odbarwieniu; przy umiejętnym ogrzewaniu może przybrać żółtą barwę cytrynu. -

prezent Dzień Matki